Hawking sairá do burato negro como o seu cerebro saíu do seu precario corpo
Hawking, o xenio na estela de Einstein, anque non gañara o Nobel, está a facer o seu pasamento –nunca mellor dito– meio século despois do previsto pola ciencia… médica.
O seu prodixioso caso ven demostrar que todos nós, “primates dun planeta menor xirando arredor dunha estrela mediana", podemos oensar o Universo, a Ciencia, sobexa explicación de como se acendeu a mecha. Stephen non era nen sequer teísta, senón ateo. Por eso sostiña nisto o contrario do Albert, disimulen a confianza.
Si, é moi feo facer autocitas, mas satisfainos, como repetido homenaxe, transcribir as citas dun livro que en 1994 publicamos baixo o título de Os dados de Deus.
“Deus non xoga oas dados” (Albert Einstein).
“Eu coido que Deus si xoga oas dados” (S: Hawking).
– “Onde están, papai, os marcianos?
– Aí están.
Os marcianos estaban na canle, reflectidos na auga: Timothy e Michael e Robert e o papai e a mamai”. (Ray Bradbury).
Xustamente, o futuro que o científico da cadeira de rodas postula para a Humanidade.
Respecto do Tempo –perdónenos Stephen- postos a pensar que existimos porque pensamos e non ao revés, comprendendo rectamente o cartesianismo:
Acreditamos que o Tempo só existe na dimensión dos “primates dun pequeno planeta”.
O noso. @mundiario
