Derrubar “a ponte” para que todos os días sexan das Letras Galegas, as únicas nosas
Canto aos “puntuais” Días das Letras Galegas, xa nos tarda que se abran a “toda unha obra”, sen agardar á morte dos autores.
Autor de numerosos poemarios de sona, este fillo da Terra Cha pareceume sempre –mesmo na súa figura elegante e doce- a encarnación do Poeta segundo os cánones convencionais.
O mellor xeito de lle render homenaxe é, no seu caso e mais en todos, lelo, relelo e voltar a oler, a desbotar as tentaciónns do “compromiso”, que tamén a el o tentou, se ben axiña separou a intuitiva dimensión criadora da poesía e o seu permanente ideario nacionalista.
Canto aos “puntuais” Días das Letras Galegas, xa nos tarda que se abran a “toda unha obra”, sen agardar á morte dos autores.
Asemade cómpre esculcar as propostas libres, voluntarias e anónimas dos galegofalantes, na oportunidade de encher as “redes” de peixinhos e non só de peixes grandes.
E que dicir da doblez, que non cola, das primeiras páxinas dos xornais en galego por un día?
Nen un Día sen Letras Galegas.