Ourense: grandes incendios e intereses
Grandes incendios afectan estes días principalmente a provincia de Ourense, non resulta éstrano pois dende o 2001 ao 2018 estivo a cabeza por número de incendios na Galiza -excepción do 2006 - e cun número que oscilou entre un mínimo de 518 no 2018 a un máximo de 3.899 no 2005. Ourense ten o 41,8% da superficie total dos montes veciñais en man común de Galiza e o 38% das comunidades de montes. A xestión publica pola administración forestal da Xunta baixo consorcio ou convenio no 2019 tiña o 44,4 % da superficie en Ourense, pero ate agora non conta case nada na produción madeireira.
Fai 30 anos que se aplican anualmente plans específicos de prevención e defensa contra incendios forestais na Galiza –Pladiga– que resultan un fracaso total. No ano pasado sufrimos 1.666 incendios nos que arderon 6.837 has, sendo case a metade arboradas, estes días alguns medios afirman que arderon máis de 6.500 ha a gran maioría en Ourense e algúns incendios volveron darse como grandes incendios (mais de 25 ha cada un) en Parques Naturais (Xurés..) e volveron a poñer en perigo vivendas. A vista dos datos non parece que nadei poda falar de éxito e actuación acertada, a realidade é que a Xunta cos incendios da “paus de cego” ano tras ano mentres os incendiarios seguen actuando e búrlanse abertamente das ridículas medidas da administración
Os obxectivos do Pladiga 2020 non van na liña de erradicar os incendios, senón so pretende minoralos un pouco, reducindo o número deles, que os grandes incendios so sexan o 2% do total, reducir a superficie queimada respecto da media... pero a situación sobrepasa a Xunta e vese de novo obrigada a chamar pola UME do Estado para minorar efectos. Un ano mais gasta 175 millóns sin esixir nada do sector privado, cando son as empresas da madeira, fábricas de celulosa e de taboleiros as maiores beneficiadas do sector forestal (Ence e Finsa).
A mala xestión non se limita aos incendios senón a todo o que rodea a política forestal xa que non temos unha industria de segunda transformación da madeira, razón pola que temos que exportar o 80% da madeira serrada, o 70% dos taboleiros e chapas eo 97-99% da pasta de celulosa que fabrican en Pontevedra, aparte do 10% da madeira que se tala. Onde están as xestións para atraer industrias transformadoras que pechen ciclos no pais, para non ter que exportar riqueza?
Detrás ou a par dos incendios de Ourense poden estar intereses que a Xunta tiña que aclararnos:
a) Cambios de uso. Ourense ten mais de 265.000 has desarboradas (IFN4), case a metade do monte desarborado na Galiza está en Ourense e son as comarcas de Verín e a Limia as que estiveron no 2019 a cabeza por novas repoboacións. Os proxectos de expansión de coníferas e eucaliptos fíxanse neste territorio?.
b) Minería: Empresas mineiras, multinacionais, teñen a Ourense no punto de mira para extraer todo tipo de minerais, recentemente pretenden extraer litio, moscovita e feldespatos en lugares de Doade, Acevedo e Rubillón, nos concellos de Beariz e Avión, e mesmo pretenden ir a concellos doutras provincias Forcarei, A Lama ...
c) Eólica. Decenas de proxectos eólicos de multinacionais coñecidas esperan atopar montes como os de Ourense a baixo prezo para instalar aeroxeradores de máis de 100 m de alto para producir electricidade para exportación. @mundiario
